درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- [ بدون عنوان ]
- بدرودی با فریدون شهبازیان
- آخرین ارغوان 1403
- اقاقیا بر زمین
- چغاله بادام
- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 366
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
فروردین 1404| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | ||||||
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 |
جستجو
آمار : 342947 بازدید
Powered by Blogsky
۱۲-۹ تیرماه نود
جاده چالوس
رودبارک کلاردشت
مه
رودبارک کلاردشت
ساحل عباس آباد
مرغ دونی
رودبارک - کلاردشت
شب
رودبارک - کلاردشت
ویرانه
رودبارک - کلاردشت
عسک ها از: خودم (محسن)
محسن مهدی بهشت
شنبه 17 تیرماه سال 1391 ساعت 11:23
البته این عکسها کلی جای حرف دارد و برخواهم گشت که حرف بزنم اما تا دیر نشده بگویم که آن پنجره از همه قشنگتر است . برای آن حرف کافی نیست , سخنرانی خواهم کرد .
شما مرا دق مرگ کردید. عکس نه، عسک. ای خدااااااااااااااااااااااااااا؟
به کجای این شب تیره بیاوزم قبای ژنده ی خود را؟؟؟؟؟؟
به کوری جشم همه ی بدخواهان شما آزادید که هرچه که می خواهیدبگویید.من می دانم که چند تا از این عسک ها کارت پستالند. نکند فکر کردید که من بلانسبت .............م. ولی راست می گویید. ان پنجره از همه ی عسک ها سر است. ولی خودم عسک آن ویرانه را هم دوست دارم.
تازشم منتظرم که آن کلی حرف های شما را بشنوم درمورد باقی عسک ها
البته جسارت من را ببخشید. من فکر کردم که شما رفتید سفر و تا سالهای سال بر نمیگردید. چه زود برگشتید؟ حال شما خوب است؟
عسک عسک عسک عسک ............
عسک ویرانه : تازگیها دچار یک بیماری جدید شده ام . ویرانه ها را بشدت دوست دارم ! هم برای تماشا .. هم برای عسکاسی . احساس می کنم هر بار شاید آخرین بار باشد و این حس عجیب و دردناکیست . به این یکی نگاه می کردم ... نمی دانم شاید این دیوار داخلی یک مطبخ بوده .. این قوسها این تاقچه ها .. از غیر قابل جبران بودن این خرابی ها دچار وحشت می شوم .
یک چیز دیگری که این میان هست این است که ویرانه ها هم دارند تمام می شوند. ینی ویرانه هایی این گونه. بناهای امروزه وقتی ویران میشوند اصلن تماشایی نیستند. اصلن آدم را به فکر فرو نمی برند. اصلن طاقچه ندارند. اصلن نوستالژیک نیستند. شما را به یاد هیچ جای دیگری نمی اندازند. اصلن نمی شود در باره شان داستان نوشت و شعر سرود.
این پستی است در آینده در بعد از بیست و سه با عسک این ویرانه.
اگر یادتان باشد ویرانه‌ها یک عاشق سینه‌چاک دیگر هم دارد. سرکار خانم فرناز، دوست داشتن ویرانه بیماری نیست، ولی دلم هم نمی‌آید بگویم اثر سن است. ماشاالله شما حالا حالاها وقت دارید.
نقشه‌ای تازه کشیده‌ام: می‌خواهم بروم در روستای کوچکی ویرانه‌ای برای زندگی کردن بسازم. ساختن ویرانه هم از اون حرفاست. باید به نام من ثبت شود.
آقای رشاد : ما اینجا قرار است ویرانه ای بسازیم باور کنید یا نه حتی مصالح آنرا هم کنار گذاشته ایم _ مثلا سفالهای قدیمی برای شیروانی .. ستونهای قدیمی چوبی .. _ بیایید همسایه شویم . عسکهای این زمینها را هم قبلا اینجا دیده اید .
در مورد سن و سال هم نگران نباشید . همسر من احتمالا همسن شماست !! گذشته از اینکه من هم کم نمیاورم !!!!
این عکس " مرغدونی " خیلی توجه منو جلب می کنه . اما خیلی دلم می خواست که اسمش مرغدونی نبود ! از این عکس هایی که یه مشت خط و فرم عجیب غریب داره که ممکن هم هست آدم نفهمه چیه خوشم میاد به شرطی که اسمش مرغدونی نباشه !
تنها چیزی که من از یک بار خواندن این کامنت شما فهمیدم این بود که دوبار از واژه ای جعلی به جای عسک استفاده کردید.
و در بار دوم خواندن فهمیدم منظور شما را ولی مرغدونی به جایی می گویند که مرغ در آنجا باشد و بعضن تخم هم بکند. در این عسک اگر دقت کنید مرغ نیست. مرغ رفته گردش. ولی از خودش یک تخم مرغ به یادگار گذاشته که درصدی از آن بیرون از خاک است و دیده می شود.
حالا شما نامی برای آین عسک پیشنهاد کنید.
به قدری شرمنده شدم که یادم رفت اسمی که انتخاب کرده بودم چی بود ! ضمنا ما به اینجور فضا ها حتی وقتی تخم مرغی هم در آن نباشد می گوییم مرغدونی .. همچنان ترجیح می دهم اسم
" این " ! مرغ دونی نباشد .
ولی تصور خود من از مرغدونی آن چیزی است که توی انیمیشن ها می بینیم. یک مشت مرغ در بالای یک بلندی نشسته و قد قد می کنند. و بعداز مدتی یک تخم مرغ از یک سطح ناودانی شکل قل می خورد و می آید پایین.
