درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
- کرشت
- ممد نبودی ببینی .........
- سبز و بفنش
- نوروز نود و شش خورشیدی
- عاشقانه ای در کوهین
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 361
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 322271 بازدید
Powered by Blogsky
محسن مهدی بهشت
شنبه 2 اردیبهشت‌ماه سال 1391 ساعت 23:02
سلام
این روزها هر جایی که می روید این خطوط هست...خطوطی که همه چیز را گاه به هم می زند وگاه وصل می کند
وامتداد می دهد تمام حرف ها .تمام دیدن ها
واین خطوطی که امتداد دارد تا ته آن کوه
وجاده ی که تو را می برد با خود
زیباست... همین
آن شکوفه ها.. آن درخت وکوه وان خطوط ارتباط
من در این جاده به سمت چپ نپیچیدم. روز قبلش مستقیم می رفتم و فرصتی برای عسک گرفتن از آن را نداشتم. هر چه زودتر و تا قبل از تاریکی هوا می بایستی به بیجار می رسیدم. ولی فردایش که بر می گشتم این را دیدم و عسکش را گرفتم. عسکی که حسرتی بسیار بر دلم نهاد ک بروم و در یک کیلومتری آرکویین را ببینم و در iهجده کیلومتری چسب را و در سی کیلومتری بهمن را.
این جا ها که نوشتید کجاست؟ آرکویین ، چسب ، بهمن!
روی تابلو نوشته. زوم کنید می بینید. جالب اختلاف بین اسامیه.
حوصله اگه داشتین همون حوالی (بین زنجان و بیجار) برج های خرقان رو هم ببینین.
دیر گفتی. یکی فوت کرده بود. امروز رفتیم و فرداش برگشتیم.