درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
- کرشت
- ممد نبودی ببینی .........
- سبز و بفنش
- نوروز نود و شش خورشیدی
- عاشقانه ای در کوهین
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 361
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 322411 بازدید
Powered by Blogsky
محسن مهدی بهشت
شنبه 30 مرداد‌ماه سال 1389 ساعت 18:45
چه نقاشی‌های قشنگی با دیدنشان احساس انسان هوا می‌خورد. چیزی که در این کارها برام جالبه اینه که حتی آن‌هایی که از فقر می‌گویند، غمگینت نمی‌کنند. انگار حسی درون آدم بیدار و زنده می‌شود.
من یاد کارهای کمال الملک افتادم.
نقاشی کلن این حس رو میده. انگار خودش اونقدر قشنگه که فقر رو هم قشنگ میکنه.
یادمه اولین بار کارهای آقای کاتوزیان رو در موزه ی هنرهای معاصر دیدم وقتی که راستش خیلی هم علاقه ای به این تیپ از نقاشی نداشتم اما آنچنان مبهوت شده بودم که کلی وقت می گذشت تا من می تونستم از جلوی یک کار حرکت کنم . راستش من اینهارو خیلی بیشتر از کارهای کمال الملک دوست دارم روح عجیبی در این کارها هست که آدم رو حسابی تکون میده و رو آدم اثر می ذاره و این عکس استاد در حال کار خیلی حیلی عالیه ندیده بودمش . به نظر من نقاشی از اون هنرهای بشدت شدت بشدت حسرت برانگیزه . خوش به حال هرکس که می تونه .
من هم در مورد نقاشی همین نظر رو دارم. ولی در مجموع از این که آدم هنرمندی نشدم خیلی حسرت می خورم.
مرده شور عاملان این کارو ببره.
واییییییییییی ! این نقاشی ها .....
صفت عالی جلوشون کم میاره!
یه سوال داشتم:
میدونید این نقاشی ها با چی هستن؟ مداد رنگ؟ پاستیل؟
هنرمندایی که معمولن شیوه کارشون کلاسیکه و رئالیستی کار می کنن، با رنگ و روغن نقاشی می کشند. مداد رنگی و پاستیل عمر کمی دارند. و رنگ و روغن یک عمر زندگی می کنند.
وای اینجا چه جای خوبیست!!... :-) آقای کاتوزیان نقاشیهاشون خیلی قشنگه!حرف نداره!ایشون برادر استاد ناصر کاتوزیان پدر علم حقوق هستن...چقدر خوب که تو وبلاگتون نقاشی هم هست آدم دلش وا میشه...من هر بار تو وبلاگ شما میام یه چیز خوب میبینم... عالیه!... :-)
ممنون.
راستش این جا از یک تاریخ فقط شامل عسک هایی شد که خودم و یکی دو نفر عضو دیگر این وبلاق وزین. از جمله بیشتر خانم فرناز می گیریم. این عسک به زمانی برمیگردد که این رسم نبود و از این سو و آن سو هم عسک هایی اینجا می آمد. حالا که این جا را دیدید بهتر است، پیوند زیر را هم نگاه کنید. همان که برایتان نوشتم، پیدایش می کنم و نشانتان می دهم. شیوا در جاده ی نایین. همان جاده ای که سرابی دیدم و عسکی نگرفتم.
http://askamoon.blogsky.com/1391/07/30/post-333/