درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
- کرشت
- ممد نبودی ببینی .........
- سبز و بفنش
- نوروز نود و شش خورشیدی
- عاشقانه ای در کوهین
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 361
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 322206 بازدید
Powered by Blogsky
آناهیتا
معبد آناهیتای رشاد
عسک ها از: رشاد
در سالهای گذشته در حیاط خانه‌ام معبد آناهیتایی برای خودم ساخته بودم و هر سال آن را به شکلی در می‌آوردم. این عکس‌ها مال پارسال و پیرارسال آن است. امسال هر کار می‌کنم دست و دلم به کار زیباسازی حیاط نمی‌رود.
به قول شاملو:
مطلب از این قرار است
چیزی فسرده است و نمی سوزد امسال
در سینه
در تنم!
محسن مهدی بهشت
چهارشنبه 4 اسفند‌ماه سال 1389 ساعت 09:57
این چراغ های روشن، برگ های سبز جوان و گل هایی که سرشون رو به سمت اون فواره کوچک خم کرده اند همه پیام هایی هستند که خبر از دل زنده گی باغبان این نیایش گاه می دهند. امیدوارم بار دیگر دست و دل تان طرحی نو در اندازد که هر جوانه و شکوفه و گل مژده ای است بر آمدن بهار
چه معبد زیبایی در سالهای گذشته و امیدواریم امسال هم .استاد رشاد کسی که هر سال نظاره گر زیبایی های معبد شما بوده است حتما روزهای بهار به مهمانی خانه پدری میآید و دوست دارد معبد به زیبایی همیشه باشد پس امسال هم شروع کنید .
درون این معبد یک حوض آب به شکل یک نیمه تخم مرغ (از درازا به دو نیم شده باشد) که درونش به رنگ آبی (از اون آبی های سنتی خودمون) بیرونش به رنگ خاک،و دو ماهی قرمز توش وول بخورند و یک فواره کوچک صدای آرام آب رو به گوش برسونه،در خیالم ساختم...
آخه معبد این ایزد بانوی آب ، بدون آب که نمیشه!
فرض کنید آبی که از این معبد بیرون می آید به دلیل سردی هوا یخ زده!!
چه حیف که به برید صادق نرسیدم... و اما... گلدان ها مرا بردند به روزگار خوش کودکی... توی حیات بزرگ خانه که از جلوی در حیات تا انتهای آن، جایی که له ها شروع می شدند ردیف طولانی از گلدان ها چیده شده بود. یکی د رمیان شمعدانی... بوته های یاس و بوی خوشی که حیات را آکنده می کرد ... حوض کوچکی وسط حیات بود و ... وای وای وای... کجایی کودکی ؟
تصاویری که از کودکی هست همیشه قشنگن. ولی همی تصاویر زیبا یاد آدم می مونه و روزهای سختش رو فراموش می کنیم. با این که دنیا هم آن روزها خیلی کوچک بود.
شعر وقتی که من بچه بودم اسماعیل خویی رو خوندید؟
این لینکشه:
http://after23.blogsky.com/1387/09/23/post-141/
به خانم پروانه: این فواره واقعی بود و شب هنگام صدا قل‌قل آرامش‌بخشی داشت. آناهیتا بدون آب؟ مگر می‌شود؟
به خانم نیره: من هم تصاویر حیاط دوران کودکی را از یاد نمی‌برم. و در این سال‌ها هر چه کوشیده‌ام آنها را در حیاط خانه‌ام بازسازی کنم، با تمام زیبایی‌هایی که به وجود می‌آوردم، نمی‌شد. انگار آن شمعدانی‌ها و لاله‌عباسی‌ها با اینها تفاوت داشتند و عطر یاس آن دوران عطر دیگری بود. و ارغوان رنگ دیگری داشت. هر ساله ردیف شمعدانی‌ها را در طول حیاط می‌چینم، ولی آن گلدان‌های بیقواره و کج و کوله نمی‌شوند.
آیه های یاس شاملو را باور ندارم که این چنین فکر کنم!
وقتی که کسی بتواند آرامش را چنین فضاهای ساده اما پرارزشی بیابد بی تردید هنوز و همچنان دیر یا زود معبد را با شمعی .. عودی .. گلی .. آبی و گیاه سبزی زنده خواهد کرد .
سبز و پویا و پرآرامش باشید .
ابن کامنت شما خیلی قشنگ بود.