درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
- کرشت
- ممد نبودی ببینی .........
- سبز و بفنش
- نوروز نود و شش خورشیدی
- عاشقانه ای در کوهین
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 361
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 322013 بازدید
Powered by Blogsky
محسن مهدی بهشت
جمعه 6 آبان‌ماه سال 1390 ساعت 11:46
وچه محکم واستوار دستش را بر دستهای مجسمه گذاشته
درود بر گیرندهگان و فرستندگان و نویسندگان و بینندگان "عکس هایی که می گیریم"
همگان را محترم دانسته میستایم.
چه بارانی، چه طراوتی در پاییز!
"وچه محکم واستوار دستش را بر دستهای مجسمه گذاشته" تا مجسمه نیفتد؟!
ای دریغا از چند کیبرد نوشته زیبای کلید و کوله پشتی که در این پست نیست.
به واسطه ارتباط قلبی به این وبلاگ که مجمع دوستان شده اجازه پیشنهاد و اظهار نظر به خود دادهم که پیشاپیش عذر میخواهم.
شاید کنجکاووی باشد که اگر بخواهم بدانم علت گرفتن این عکس چیست و چه دلیلی برای درج آن محیاست و چه دیدگاه و چه حس و ... پشت ان هست.
باز میخوانم از کلید و کوله پشتی:
" کلیدهایی که هیچ دری را برای من در کردستان باز نمی کردند. ولی بدون آنها در تهران کلیه درها به رویم بسته بود"
که تصویر مسطح و ساده آن عکس را ژرفا و آذین نمود.
سپاس
برای آنچه که در باره ی کلید و کوله پشتی نوشتید ممنونم.
و برای آنچه که در باره عسک خانم فرناز نوشتید منتظر ایشان هستیم.
هرچند که این وبلاق وزین قرارش بر این بوده برای هیچ عسکی هیچ چیزی ننویسد. گاهی از دست در می رود. راستش کلید و کوله پشتی قرار بود در وبلاق وزین بعد از بیست و سه بیاید ولی عسکش به اینجا بیشتر می خورد. این بود که نوشته را هم با خودش آورد. ما تمامی تلاشمان را می کنیم که عسک خودش بیشتر حرف بزند. متن را بگذاریم برای وبلاق های دیگرمان.
( شاید کنجکاووی باشد که اگر بخواهم بدانم علت گرفتن این عکس چیست و چه دلیلی برای درج آن محیاست و چه دیدگاه و چه حس و ... پشت ان هست. )
حتما هم کنجکاوی است و اسم دیگری برای آن سراغ ندارم اما این به این معنی نیست که کنجکاوی چیز بدی است !
چه جالب ! فکر می کنم چیز تازه ای یاد گرفتم : دلیل گاهی محیاست و لابد گاهی هم مخیا نیست .
و اما دیدگاه و حسی که در پشت عکس ها هست : تا وقتی عکس را به صورت دیجیتالی نگاه کنیم نمی توانیم پشت آنرا ببینیم . اگر ضروری بود باید عکس را چاپ کرده و سپس به پشت آن نگاه کنیم . البته بعضی ها هم _ مثلا خانم فرشته عزیز _ با نگاه کردن به روی عکس از حس پشت آن باخبر میشوند که این به تفاوت های آدمها مربوط است .
محسن عزیز : مگر پست کلید و کوله پشتی شما قسمت نظراتش بسته است ؟ من فکر می کردم این وبلاق آنقدر وزین است که برای هر پستش یک قسمت نظرات دارد .
در مورد آنچه که در باره ی پشت عسک نوشتید یاد چیزی افتادم. خیلی وقت ها وقتی عسکی در آلبومی است، از آن آلبوم هایی که با چیزی به نام گوشه به یک ورقه ی سیاه می چسبید، را نگاه می کنیم، یا عسکی که اصلن در آلبومی نیست بی اختیار پشت عسک را نگاه می کنیم. شاید به دنبال توضیحی می گردیم، نامی، تاریخی، یا......... نمی دانم چه چیز دیگری.....
***
بسته نیست. آقای مهدی با یک تیر دو نشان زدند.
در وزین بودن وبلاق هیچ شکی نداشته باشید.
به فرناز: لطفا کمی توضیح در باره اون تندیس بده!
اون دست نازنین رو می بوسم و دوستش دارم چون به من عشق و دوستی آموخت.
این روی یک لنگه از در یک معبد بود . مثل درهای امام رضای خودمون مردم می بوسیدنش ! من ترجیح دادم فقط دستشو نوازش کنم .
مردم از حجالت چیکار کنم ؟ .....................
...وچه با احساس وقوی دستش را نوازش کردید
:)
این از آن عکسهای هست فرناز جان که هر چی بنویسی کم است
این دستیه که من چندین بار دیده ام
وپر از مهربانیست
سپاس از پروانه و فرشته
و همچنین فرناز
عکس های فرناز همیشه مفاهیم عمیقی پشتش دارد که با نگاه نخست نمی توانم به آن برسم . عکس در جایی از ذهنم می نشیند و گاهی جلو می آید و به آن فکر می کنم و پس از آن باز پس می رود.
اکنون که فرناز از پشت آن دست نوشت عکس برایم روشن تر شد.
امروز دست نماد کار است چون جهان را دستکاری می کند ولی در گذشته از نمادهای عشق بود چون پنج انگشت در کف دست با هم می آمیزند و عمل می کنند.
این یکی از آنهایی است که در ناخودآگاهم جای گرفته است.
ببخشید که من مدتی غایب بودم و به موقع این عکس را ندیدم اینجوری که از کامنت ها فهمیدم انگار این دست اولیا ء و انبیا است که روی دست سنگی گذاشته شده ؟؟؟؟؟؟
چیزی کم از دست اولیا و انبیا ندارد.