درباره من
پیوندها
- بعد از بیست و سه
- کتابهایی که میخوانیم
- فیلمهایی که میبینیم
- یادداشت های شب مهتابی
- شاهنامه خوانی
- پلان های روزانه
- Shooting Star
- بخش تصویری مجله تایم
- عسک های قدیمی
- هم نورد
- صداهایی که می شنویم
- فوتوبلاگ رشاد
- عسک های قدیمی
- قصه شهر سنگستان
- گرفتن عسک خوب با موبایل - کلبه رایانه
- ارژنگ کامکار
- عسک های فرشته
- عسک های خبرگزاری مهر
- آه هایی که می کشیم
- یه درخت پر شکوفه
- انسی
- تماشا-عسک های نیره
- در سکوت
- تماشا
- Lehnert & Landrock
- کتاب دوست
- دانلود چهارصد هزار اثر از موزه ی متروپولیتن نیویورک
- عسک های واقعنی
دستهها
جدیدترین یادداشتها
همه- باز هم ارغوان
- آغاز مردسه
- پامپاس
- یوسف آباد در سیزده بدر
- برفی دیگر
- کبوتران جهان آرا
- پاییزی دیگر
- ماه شب پانزده
- کلاغ و سیگار؟
- این چیه؟
- چشمه ی شهری
- نیلوفر زندانی
- مادر و سه فرزند
- نیلوفرهای اهلی
- بولوار میرداماد
- ممد هستی و می بینی ...
- پارک لاله
- گل و بادیگاردها
- سینوس، آبشار طلا و کرونا
- آبشارطلا
- نوروزی دیگر در محله
- ماه یا خورشید
- میدان فاطمی
- ویروس چینی
- بهار آمد
- تگرگی بر سر کرونا
- روزهای آخر اسفند
- سایه ام در نطنز
- سایه ام در آب رو
- بالاخره برف
- پرنده ها به تماشای بادها رفتند *
- یاران دبستانی
- پارک لاله
- عطار
- تهران - سوم فروردین
- در راه هینزا
- باز هم سایه
- آسمان ابیانه
- روزی که رفت
- تاسیان
- کریسمس 2017
- پاییز نود و شش
- دیروز
- والدین شلخته
- ترافیک دلپذیر
- کرشت
- ممد نبودی ببینی .........
- سبز و بفنش
- نوروز نود و شش خورشیدی
- عاشقانه ای در کوهین
نویسندگان
- محسن مهدی بهشت 361
- فرناز 53
- نیره 4
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 322611 بازدید
Powered by Blogsky
خاکستر نشینان غرب
خاکسترنشینان غرب
عسک از: نیلوفر
عسک دوم قبلن در بعداز بیست و سه آمده بود.
فریدون در تفسیری بر این عسک و آن چه روی کاغذ آمده، چیزهای خوبی گفت:
دوشنبه 14 آذر ماه سال 1390
SVP, S'il Vous Plaîtaider moi pour manger, merci
همانطور که ملاحظه می فرمایید به فرانسه نوشته که لطفن برای امرار و معاش کمک کنید. منشکرم .
این محل شاید یکی محله های پاریس باشد که فاصله چندانی با برج ایفل و محله ی توریستی ندارد . طرف سگ اش را به عنوان محافظ، کنار اسبابش گذاشته و خودش گوشه ای کمی دورتر نشسته کتابش را می خواند.
در فرانسه گدایی ممنوع است . لذا کولی ها و بی سر پناه ها در هوای سر د در مترو ها بیتوته می کنند و در هوای گرم در اماکن پر تردد توریستی پرسه می زنند. گاهی پلیس ها بخاطر انسانیت و دلسوزی از دستگیری این افراد تا جایی که مشکل قانونی برای خودشان پیش نیاید خودداری می کنند.
در سالهای اخیر به خاطر بحران های اقتصادی و بیکاری بیش از حد تعداد بی سر پناه ها ، فحشا، گدا ها، جیب بر ها و دزد ها در کشور های اروپا رو به افزایش گذاشته است.
محسن مهدی بهشت
جمعه 25 آذر‌ماه سال 1390 ساعت 13:31
آیا باید خوشحال باشیم کتابخوان های ما هنوز بی سر پناه نشده اند؟
باید ناراحت باشیم که اصلن کناب خوان نداریم.
هرچند خاکستر نشینان زیادی در این جا کتاب می خوانند.
اصلا امروزه یکی از وسایلی که با بیخانمان ها حمل میشود کتاب است و کمتر بی خانمانی است که در کنار سگ و کیسه خوابش کتاب نداشته باشد ،در دنیای بی در و پیکر امروزی که دروغ و دغل در بند بند سلولهای دولتمردان چه از نوع جهان سومی و چه از نوع پیشرفته اش هر چه بیشتر کتاب خوان باشی بیشتر میفهمی و کمتر برای یک لقمه بوقلمون تن به هر کاری میدهی در نتیجه اصلا جای تعجب ندارد اگر بی خانمانهای جهان اکثرا کتابخوانها و مغز های متفکری باشند که با چرخ زمان نچرخیده اند و بی خانه و کاشانه زیر کیسه های خواب روز ها به کتاب خوانی و شبها به لرزیدن روزگار میگذرانند ، باید به حال دنیایی گریست که همه دست های یک در صدی ها در کار است که نود درصد ثروت دنیا را ببلعند و سهمی کمتر از ده در صد به ۹۰ در صد بقیه انسانها بدهند ،
در کشورهای متمدن ! ـ همیشه از اینگونه استفاده از کلمات بیزار بوده ام اما متاسفانه روزبروز می بینم که چه فاصله ی باور نکردنی هست بین کشورهای متمدن و غیر از آن ... بگذریم ـ
به هر حال در بعضی از شهرهای مهم و بزرگ دنیا آدمهائی را در کوچه و خیابان می بینیم که به خاطر اعتراض آنجا هستند و نه به خاطر فقر ـ مثل آنچه که خانم نیلوفر گفته ـ و در بعضی شهرهای بزرگ دیگر آدمهائی را می بینیم که به خاطر این در خیابان هستند که سقفی ندارند .. امکانی ندارند .. موقعیتی بهتر ندارند و حتی آگاهی از اینکه می توانند اعتراض کنند یا فریاد بزنند را ندارند .
با دروغهائی که به خودمان می گوییم و باور کردنشان و یا با پنهان کردن مشکل حل نمی شود .. گرچه با دیدن آن هم حل نمیشود ..
من دو خط آخر را نفهمیدم.
با توجه به اینکه من هم دو خط آخر را نفهمیدم ،منظور من آصلا این نبود که بی خانمان های کتاب خوان و سگ دار محض اعتراض در سرمای زیر صفر روی اسفالت خیابان مینشینند و کتاب میخانند و پولدارند. .آنها واقعا پول ندارن چشمانشان از دیدن چند سکه هر چند بی ارزش از خوشحالی برق میزند ، چه کسی میتواند این ادعا را داشته باشد که بی خانمان کشور به اصطلاح پیشرفته بی پول نیست ؟؟؟ضمنا فاصله کشور های متمدن و فقیر روز به روز دارد کمتر میشود البته نه اینکه فقیر ها متمدن میشوند بلکه امکانات زندگی بهتر در متمدن ها روز به روز کمتر در اختیار عامه مردم قرار میگیرد فعلا اگر پول دار باشی ،چه در کشور متمدن باشی یا در حال توسعه همه گونه امکانات زندگی را در اختیار داری و حتی میتوانی روی سیبیل ناصر الدینشاه نقاره بزنی و اگر بی پولی در هر کجای این عالم عین برده های عصر برده داری باید کار کنی و هیچ امکان رفاهی هم نداری ،
احتمالا من خوب بیان نکردم . شاید هم فکر کردم همه باید بدانند که من این روزها به چه فکر می کتم و یا با چه کسانی چه حرفهائی زده ام ! :(
سعی می کنم توضیح بدهم : می دانم که قاعدتا اگر کسی در خیابان خوابید بی خانمان است حتی اگر کتاب بخواند !
در جائی مثل پاریس هستند کسانی که چون اعتراض دارند کار نمی کنند و در خیابان می خوابند شاید کتاب هم بخوانند . اما می دانیم که در جائی مثل ... کسی که در خیابان می خوابد و خانه ندارد احتمالا کار گیرش نیامده و کتاب هم نمی خواند و اگر تمام وجودش بطور غریزی سرشار از اعتراض هم باشد مجبور است به چیزهای دیگری به جز اعتراض فکر کند ...
من نگفتم و هنوز هم نمی گویم که " آنها " ! فقط برای تفریح یا اعتراض های تفریحی !! در خیابان می خوابند و "اینها " ! فقط برای نبودن کار و امکانات . همه چیز نسبی است فراموش نمی کنم .
قبول می کنم که برای زندگی بهتر همه جای دنیا باید کار کرد
اما فراموش نکنیم که خیلی جاها حیلی ها خیلی کار می کنند و پول هم دارند اما آرامش ندارند و خیلی جاها خیلی ها خیلی کار می کنند و خیلی چیزها هم کم دارند اما آرامش دارند .
خسته کردم
حسته شدم
این قصه سر دراز دارد
ما از خواندن خسته نمی شویم.
از نوشتن خسته می شویم.
من می خواهم آرامش داشته باشم. کار هم هر چقدر کردم اشکال ندارد. باید کجا بروم؟ چه بکنم؟
آقا محسن ،به نظر من با گیس سفیدی که در آسیاب و با آرد سفید شده بهتره به یک ده بروید و با کشاورزی که کار پر زحمت و بسیار شیرینی است در کمال آرامش شاهد به ثمر رسیدن دانه هایی باشید که به دست خود میکارید ،اگر هم کارگر خواستید در خدمت گزاری آماده هستم ، یک بار فروشنده ای در مرکز خرید میلاد در حالیکه از دست مشتریان تازه به دوران رسیده اش بسیار شاکی بود و من او را به آرامش دعوت میکردم به من گفت خانم تو رو خدا شما قدیمی ها این تهران را رها کنید و مثل خیلی از قدیمی ها ی دیگه بروید به روستا و تهران را بگذارید برای این جدیدی ها
مشکل ما در این زمینه، زمین است. برای کشاورزی. کارگر کم نداریم. خان هم کم نداریم ولی خب شما را به خانی قبول می کنیم. راستی فروشنده ی دم میلاد نگفت از روستا چه خبر؟
زمین که قراره محمود خان عنایت بفرمایند ،فروشنده چیزی از روستا نگفت اون جد اند ر جد بچه فرمانیه بود ،
محمود فقط یک هزار متری قراره بده توی الهیه. اونجا که نمیشه کشاورزی کرد.
ولی واقعن زمین را به ما بدین ما بریم کشاورزی.
حالا شایدم زمینو فروختیم برگشتیم تهران.
من جدا تصمیم دارم به روستا بروم. جایش را هم پیدا کرده‌ام که زیاد دچار سختی نشوم. اگر بروم، چند نفر از شماها می‌آیید؟ نه به عنوان کارگر یا خان یا هر چیز دیگر، به عنوان همسایه.
ما اگر یک روز سر کار نرویم شبش نان نداریم.
بیماییم همسایه ی شما بشویم چیزی هم ته اش می ماند برای نان شب؟
به محسن ، پاسخت محشر بود ، کلی خندیدم ،
به رشاد ، آقا ما،ما،ما میاییم همسایه شما بشویم به شرط اینکه ارباب رعیتی راه نیندازید ،فئودال بازی بی فئودال بازی
ببین وختی بیکار باشی. اون که کار داره و زمین داره میشه فئودال. بعدش ما رو استثمار می کنه و مام کوچ می کنیم میاییم شهر میشیم حاشیه نشین.
یعنی شما میگی بعد از یک عمر شهر نشینی برویم به ده که دوباره از دست ارباب بہائیم به شهر و حاشیه نشین بشویم ؟؟؟ البته بد هم نیست شاید این دفعه بلد باشیم که چطوری از حاشین نشینی پیشرفت کنیم و سر از مجلس و وزارت خونه در بیاوریم.
نه اون باید در ذات آدم باشه. ما بازم سر از همین جا در میاریم.
ای بابا! ما رو از داشتن همسایه پشیمان میکنید. اصلاً خودم تنها میرم روستا، مرغ و خروس نگاه میدارم، سبزی و گل و گیاه پرورش میدم. ارباب و رعیت خودم میشوم، و فئودال و «سرف» خودم. شعر و داستان میخوانم و به زندگی دهاتی رو میارم. وایمکس ایرانسل هم که دیگه همه جا هست. شما هم تو شهر بمانید و بر سر همسایگی دعوا کنید.
میدونی چطوری میتونی کاری کنی که خروس کله ی سحر بیدارت نکنه؟
آقای رشاد : ما به شکلی کاملا جدی به زندگی در طبیعت یا روستا فکر می کنیم تعدادمان هم کم نیست اگر اینطرفها بیایید همسایه هم دارید . خلاصه در این جنبش سهیم باشید !!!
وایمکس هم هست؟
